Για το περιστατικό έμφυλης βίας από όργανο καταστολής στην Κέρκυρα.
Μέσα στο τελευταίο διάστημα έλαβε χώρα ένα ακόμα συμβάν έμφυλης και αστυνομικής βίας στην Κέρκυρα, το οποίο έμεινε στην αφάνεια. Όργανο Καταστολής, έδειρε, εκφόβησε και παρακολουθούσε τη σύντροφο του -και μάλιστα εν ώρα υπηρεσίας- καταχρώμενος την “εξουσία” και την ελευθερία κίνησης που του δίνει το “επάγγελμά” του. Το γεγονός αυτό δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά κάτι που συμβαίνει κατ’ εξακολούθηση. Στην προκειμένη, απλά έτυχε να δημοσιοποιηθεί, με αφορμή έναν δημοτικό σύμβουλο, που ενημερώθηκε για το γεγονός, χωρίς αρκετές πληροφορίες. Σε μια σεξιστική, μπατσοκρατούμενη κοινωνία τι παραπάνω να περιμένουμε;
Η μικροκοινωνία των μπάτσων, στην πλειοψηφία της είναι μία μισογύνικη κοινωνία. Τις περισσότερες φορές που καταγγέλλονται έμφυλα περιστατικά, χλευάζονται και αποσιωπούνται από τα ίδια τα άτομα που έχουν οριστεί από το κράτος ως “προστάτες” των πολιτών. Μόνο προστάτες δεν μπορούμε να τους αποκαλέσουμε, παρατηρώντας καθημερινά φαινόμενα άγριας καταστολής και τραμπουκισμού σε όποι@ δεν τους “γεμίζει το μάτι” και όλα αυτά, εννοείται, με τις ευλογίες του κράτους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η επιβολή της εξουσίας που τους δίνεται, προέρχεται κυρίως από cis straight άνδρες μπάτσους. Ζώντας σε μία πατριαρχική και ιεραρχική κοινωνία, το να εκφοβίζουν άτομα που θεωρούν “κατώτερα” και “αδύναμα” τους μοιάζει φυσιολογικό. Γι’ αυτό το λόγο κιόλας, ουκ ολίγες φορές έχουν δικαιολογήσει τον καταπιεστή στα περιστατικά έμφυλης βίας. Η άνεση που νιώθει ο μπάτσος γνωρίζοντας πως ο ίδιος αποτελεί το “όργανο καταστολής” του δίνει την αυθαίρετη ελευθερία να δρα, με τα σκατά του καλυμμένα.
Η κοινωνία στην οποία ζούμε είναι δομημένη με μία μορφή ιεραρχίας. Η ιεράρχηση αυτή παρατηρείται και στις σχέσεις του αντρικού φύλου έναντι του γυναικείου. Πολλοί άντρες, έχουν την πεποίθηση ότι αποκτούν αυτόματα μια ανωτερότητα απέναντι στις θηλυκότητες λόγω του φύλου τους, και των προνομίων που αποκτούν από την κοινωνία λόγω αυτού. Ο εν λόγω άντρας έδειρε την σύντροφό του. Πίστεψε ότι έχει το δικαίωμα να ασκήσει την “αντρική του εξουσία” με αυτόν τον τρόπο πάνω στο σώμα της και στην ίδια. Η πράξη αυτή βιαιότητας, δεν έγινε εξ ‘αιτίας μίας ψυχικής διαταραχής και δικαιολογίες όπως “εξ’ αιτίας της αγάπης και του έρωτα” ή “εν βρασμώ ψυχής”, όπως συνηθίζεται να λένε. Τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν είναι σπάνιες και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη ως μεμονωμένα περιστατικά που συμβαίνουν κάπου μακριά από εμάς, γιατί συμβαίνουν δίπλα και μπροστά μας. Δεν είναι κάτι μεταξύ τους, είναι κάτι που μας αφορά όλες και όλους. Το συμβάν αυτό, όχι μόνο έχει μείνει στην αφάνεια, αλλά ο θύτης δεν έχει καμία επίπτωση ακόμα και συνεχίζει ανενόχλητος να κάνει την “δουλειά” του. Όσο περιστατικά σαν αυτό καλύπτονται, τόσο θα τους δίνεται η ελευθερία να συνεχίζουν. Δεν έχουμε κουραστεί, ούτε θα κουραστούμε να διεκδικούμε και να καταδικάζουμε τέτοιου είδους συμπεριφορές. Κουμάντο στα σώματά μας κάνουμε εμείς.
Η ΝΤΡΟΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΜΠΑΤΣΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ.
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΣΤΙΣ ΜΙΣΟΓΥΝΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΠΑΤΣΩΝ.
Φεμινιστική Ομάδα Púrrpures
Leave a Reply